WPŁYW METODY WYTWARZANIA KOMPOZYTU WARSTWOWEGO NA JEGO WŁAŚCIWOŚCI MECHANICZNE
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
Udział kompozytów we współczesnym przemyśle lotniczym stale wzrasta. Największą popularnością w lotnictwie cieszą się kompozyty warstwowe. Istnieje wiele metod ich wytwarzania, z których każda cechuje się określonymi właściwościami. Najpopularniejsze z prostych metod to: technika wykorzystująca prasę hydrauliczną do wywarcia nacisku, metoda worka próżniowego oraz metoda infuzji. Wszystkie są powszechnie stosowane i użyteczne w produkcji jednostkowej i seryjnej oraz umożliwiają wykonywanie takich samych typów kompozytów, jednak ze względu na różnice, uzyskane kompozyty pomimo takiej samej struktury mogą mieć różne właściwości. Celem weryfikacji tego spostrzeżenia przeprowadzono badania eksperymentalne takich samych polimerowych kompozytów warstwowych wzmacnianych tkaniną węglową, wykonanych wymienionymi metodami. Badano właściwości mechaniczne kompozytów, ze szczególnym uwzględnieniem ich odporności na niskoenergetyczne obciążenia udarowe. Wyniki badań wskazują, że kompozyty wytworzone metodą infuzji cechują się najlepszymi właściwościami mechanicznymi, a przy zastosowaniu wybranych parametrów technologii wytwarzania, metoda wykorzystująca prasę hydrauliczną umożliwiła wytworzenie kompozytu o najmniejszej masie powierzchniowej.
##plugins.generic.usageStats.downloads##
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Bibliografia
Boczkowska A., Kapuściński J., Puciłkowski K., Wojciechowski S., Kompozyty, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.
Boczkowska A., Krzesiński G., Kompozyty i techniki ich wytwarzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2016.
Ehrenstein G.W., Fasserverbund-Kunsttoffe, Hanser Verlag, München 2006.
Godzimirski J., Materiały lotnicze, WAT, Warszawa 2008.
Goraj Z., Struktury kompozytowe w lotnictwie. Prace Naukowe Politechniki Warszawskiej. Mechanika 219 (2007).
Heng H., Belouettar S., Potier-Ferry M., Review and assessment of various theories for modeling sandwich composites. Composite Structures 84.3 (2008).
Karpowicz A.S., Metody wytwarzania kompozytowych struktur płatowca. Diss. Instytut Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej, 2016.
Konsztowicz K., Kompozyty wzmacniane włóknami. Podstawy technologii, Wydawnictwo AGH, Kraków 1986.
Krzyżak A., Mazur M., Gajewski M., Drozd K., Komorek A., Przybyłek, P., Sandwich structured composites for aeronautics: methods of manufacturing affecting some mechanical properties. International Journal of Aerospace Engineering, 2016.
Nowa Encyklopedia Powszechna, tom 3, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996.
Ochelski S., Metody doświadczalne mechaniki kompozytów konstrukcyjnych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2004.
Palmer R.J., History of composites in aeronautics. Wiley Encyclopedia of Composites (2011).
Piggott M.R., The interface in carbon fibre composites. Carbon27.5 (1989).
Sato C., Impact behawior of adhesively bonded joints. W: Adhesive Bonding:Science, Technology and Applications, edited by. R.D. Adams WPL. Cambridge 2005.
Seneńko K., Badanie właściwości lotniczych struktur kompozytowych. Diss. Instytut Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej, 2010.
Sikora R., Tworzywa wielkocząsteczkowe. Rodzaje, właściwości i struktura, Politechnika Lubelska, Lublin 1991.
Staszewski W., Boller Ch., Tomlinson G., Health Monitoring of Aerospace Structures. John Willey & Sons, Ltd, 2004.
Wilczyński A.P., Polimerowe kompozyty włókniste, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1996.